แกะขาวในฝูงแกะดำ

วันนี้จะพาคุณไปแอบฟังผู้ชายคุยกัน
.
.
เงียบๆล่ะ.. เดี๋ยวพวกมันรู้ตัว
.
.
ณ.ร้านหมูย่างเกาหลีใกล้ๆบ้าน

ติ.."เป็นไงบ้างวะ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน"

จ๊อยซ์.."เออว่ะ..กี่ปีแล้ววะ..น่าจะประมาณสิบปีแล้วเนอะ"

ติ.."เออ..ก็ว่างั้น"

จ๊อยซ์.."แต่มรึงยังเหมือนเดิมเลยนะ แลดูยังกะล่อนเหมือนเดิม"

ติ.."ตกลงนี่มรึงชมหรือด่ากรูเนี่ย"

จ๊อยซ์.."ถ้ากรูไม่ได้บังเอิญไปซื้อของร้านมรึงเราคงไม่ได้เจอกัน"

ติ.."เพื่อนกัน ยังไงซะวันนึงก็ต้องได้เจอกัน"

จ๊อยซ์.."มรึงสบายดีนะ"

ติ.."เออ..สบายดี แล้วมรึงล่ะหลังจากเรียนจบมรึงหายไปทำอะไรมา"

จ๊อยซ์.."เรื่องมันยาวว่ะ"

ติ.."เออ..กรูฟังมรึงได้ทั้งคืน"

จ๊อยซ์.."พอเรียนจบกรูก็ไปทำงานบริษัท งานมันก็โอเคนะ
แต่สังคมสิ ทุเรศสิ้นดี มีแต่การแก่งแย่งแข่งขันชิงดีชิงเด่น มีแต่คนเห็นแก่ตัว
เจอหน้ากันทุกวันกรูยังไม่รู้เลยว่าใครจริงใจกับกรู บอกตรงๆ เหนื่อยใจว่ะ..
จุดเปลี่ยนที่สำคัญที่สุดในชีวิตกรูก็คงจะเป็นตอนที่กรูเลิกกับแฟน ตอนนั้นมันเซโรงังไปหมด อยากหนีไปอยู่ที่ไหนก็ได้ไกลๆ ให้มันพ้นไปจากความวุ่นวาย
.
สุดท้ายกรูเลยเลือกไปเป็นครูสอนเด็กชาวเขา
รู้มั้ย..กรูโคตรมีความสุขเลย
ทุกๆ อย่างมันแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
จากชีวิตที่วุ่นวายไปสู่ชีวิตที่เรียบง่าย
จากสังคมที่เห็นแก่ตัวไปสู่สังคมที่เอื้อเฟื้อ
จากสังคมของคนสวมหน้ากากไปสู่สังคมแห่งความจริงใจ
วันนึงกรูนึกอยากกินผัดยอดฟักแม้ว
เลยเดินโต๋เต๋ๆ หาเด็ดยอดฟักแม้วมาผัดกิน
กำลังเด็ดเพลินๆ มีเด็กนักเรียนคนนึงในห้องกรูมาเห็น
แทนที่มันจะทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
มันดันวิ่งไปตามเพื่อนแทบทั้งห้องมาช่วยกันเด็ดยอดฟักแม้วให้กรู
มรึงคิดว่ากรูจะรู้สึกยังไง..
กรูว่าต่อให้เป็นอาจารย์จากโรงเรียนคอนแวนต์ชื่อดังที่ไหนก็คงไม่เคยได้รับสิ่งดีๆ แบบนี้อย่างกรู.."

ติ.."อ้าว..แล้วทำไมมรึงถึงเลิกเป็นครูซะล่ะ ดูชีวิตมรึงก็มีความสุขดีนี่"

จ๊อยซ์.."กรูจำได้แม่นว่าวันนั้นเป็นวันเสาร์ แน่นอนมันเป็นวันหยุดเรียน
แต่ครูใหญ่ให้กรูไปเกณฑ์เด็กที่ห้องมาให้หมด
แล้วให้กรูสอนอาชีพอะไรก็ได้ให้เด็กฟัง จะมีผู้ใหญ่จากทางจังหวัดมาตรวจ
กรูรู้สึกแหม่งๆ นะแต่ก็ต้องจำใจทำ
หลังจากนั้นสาม-สี่วันมีประชุมครู
กรูได้ซองมาซองนึงมันคือธนบัตรที่ชำระหนี้ได้ตามกฎหมาย
เท่านั้นแหละกรูถึงได้เข้าใจทุกอย่าง
สรุปก็คือทางจังหวัดได้จัดงบมาให้ทางโรงเรียนเป็นเงินจำนวนนึง
เพื่อให้ทางโรงเรียนเอางบตรงนี้ไปสอนอาชีพเสริมให้เด็ก
เมื่อเด็กๆ เรียนจบแล้วจะได้สามารถประกอบอาชีพเลี้ยงตัวเองและครอบครัวได้
แต่งบจำนวนนั้นกลับถูกแบ่งแจกจ่ายกัน ในห้องประชุม
ถ้าเป็นมรึง มรึงจะทำยังไง..
ถ้ากรูรับเงินกรูก็คงเป็นแค่ผู้ชายเลวๆ ที่หากินกับเด็กตาดำๆ
แต่ถ้ากรูไม่รับเงินกรูจะกลายเป็นแกะขาวที่ถูกขับออกจากฝูงแกะดำ
.
.
สุดท้ายกรูเลยเลือกที่จะเดินเข้าไปพบครูใหญ่พร้อมกับซองสองใบ
ซองนึงใส่เงิน ซองนึงใส่ใบลาออก..
กรูว่าถ้าเป็นมรึง มรึงก็คงทำแบบกรู.."
.
.
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "การเป็นแกะขาวในฝูงแกะดำมันเท่ห์จะตาย"
.
.
(ขอโทษที่บางช่วงบางตอนใช้ภาษาไม่สุภาพ ก็บอกแล้วไงว่าผมพาคุณไปแอบฟัง)